Wijchert op Curaçao

Week 8 op Curaçao. De voorlaatste week.ij

Maandag een bezoek gebracht aan Kura Hollanda. Een particulier gefinancierd museum waar naast de geschiedenis van de slavenhandel ook veel Arabische en Afrikaanse kunst- en gebruiksvoorwerpen tentoongesteld zijn. Indrukwekkend. Ze hadden ook een deel van een slaventransportschip nagebouwd. En er waren diversen werktuigen te zien waarmee de slaven onder de duim gehouden werden S’middags naar het strand geweest en gesnorkeld. Dinsdag wilden we wandelen in de kloof bij landhuis Asunción. (een vormingscentrum van de marine. Is daar nog wat aan te vormen?) Er zou bij het landhuis een pad beginnen daar naar toe. Dat klopte ook. Wat niet klopte was het schoeisel wat wij meegenomen hadden. Sandalen. Dat ging niet samen met het pad dat we daar zagen. Dus maar eerst verder gereden naar Hofi Pastor. Een aangelegd natuurparkje dat bedoeld was om de mensen schaduw te bieden. Het werd in de slaventijd ook gebruikt om clandestiene kerkdiensten voor de slaven te houden. Minder gewenst want de upperclass wan bang dat door ook verzet gepredikt zou worden. Er staat een heel oude kapokboom waarvan de folders zeggen dat ie 300 jaar oud is en het bord aan de voet 800 jaar. Het is een boom met indrukwekkende wortels. Zie foto’s. Daarna zijn we toch teruggereden naar Boca Assencion. Dat is een baai waar ook regelmatig zeeschildpadden te spotten zijn die daar wier grazen. Het is ook een plek waar ze hun eieren leggen. We hebben een paar schildpaddenkoppen gezien. Ze waren te snel weg voor een foto. We zijn er niet meer wezen wandelen, behalve de 500 meter naar de kust.
Daarvandaan zijn we naar westpunt gereden, waar we bij Jaanchies gelucht hebben. Lekker stoofpotje met frieten. Lekker en niet duur (Hollanders hé) toen op zoek naar Watamula een plek aan noordpunt waar het zeewater een plateau ondermijnt heeft en waar het water door de in het plateau zitten de gaten omhoog spuit. Dat zal wel, echter wij waren er bij hoog water en het enige wat we zagen is dat het water door de gaten weer naar beneden liep. Toen op weg naar Playa Piscaro. Een zeker strand voor het spotten van zeeschildpadden. En dat klopte ook. Zie de foto’s . Ze komen hier op het afval af dat vissers na hun vangst en schoonmaken van de vis in zee gooien. Hoeven ze dus geen moeite voor te doen die luie donders. ( de schildpadden dan, niet de vissers)
Dus zoals gezegd bij het snorkelen een stuk of vier schildpadden gespot.
Van daaruit naar huis om ons voor te bereiden op 2 dagen Bonaire.
Woensdagmorgen om 8 uur vanaf Hato vetrokken met een oude klapperkast uit 1964 (meneer de motoren zijn gloednieuw). En ja er is een verschil met een dreamliner van TUI. Dit bedrijf heet Divi Divi. Ze hebben ook wel eens de bijnaam duiki duiki gehad. Je mag zelf invullen hoe dat kwam. Dat is echter al weer even geleden. Na 20 minuten vliegtijd stonden we op Bonaire waar we een Jimmy gehuurd hebben om een stukje te gaan hobbelen in het Washington Slagbaai park. Een ruig gebied met flinke heuvels. Stoer als wij zijn namen we natuurlijk de lange route. Ons advies wie ook eens naar Bonaire gaat Niet doen, of in ieder geval eerst een bezoek aan de tandarts brengen en alles extra vast laten zetten. Het is een ruig park en het was nu erg droog. In het begin is het nog wel leuk en zijn er wat leuke uitzichtpunten. Dat wordt allengs minder en zo ook het humeur. Kosten zijn 25 dollar pp. (mag je er wel een jaar voor in ☹). De weg er naar toe langs de kust was wel heel mooi. Zo ook het uitzicht over het Goto meer met de traditionele Flamingo’s (ook mooi uitzicht over de olie-industrie vlak ervoor)
We hadden een leuk hotelletje vlak bij de luchthaven waar we ‘s morgens onze spullen al kwijt konden. Daar gingen we naar terug via de route langs de andere kant van het eiland. Later op de middag het hoofddorp Kralendijk verkent en ’s avonds lekker gegeven bij Its raining fish.
De volgende ochtend een rondrit gemaakt over het andere deel van het eiland waar de zoutpannen zijn en zout wordt gewonnen. (zie ook daarvan de foto’s) bijna op het einde van de rit kwamen we bij, zoals we gehoord hadden, een van de beste windsurfbaaien van de wereld en ja hoor, deze oude gek moest het weer even proberen en nee niet op de breedste plank doe maar eentje smaller. Na een half uur geworstel toch maar een breede gehaald. Daarmee wat stukjes kunnen varen. (zie foto ☹) Na noch even bij het appartement gelezen te hebben om 16.30 terug gewapperd. Is toch wel meer het gevoel van vliegen dan bij Tui. Je kunt hier over de schouder van de piloot meekijken.
Vrijdag was een Lazy day. Lekker helemaal niets gedaan. Alleen eind van de dag nog even gesnorkeld bij Marie Pampoen.
Zaterdag de grotten bij Hato geweest. Deze waren al bewoond in de tijd dat hier alleen nog indianen woonden. Ook in de slaventijd werden ze gebruikt door gevluchte slaven. Nu zie je er alleen nog toeristen en vleermuizen. Daarna even naar Jan Thiel geweest. Om de dag te besluiten in Piscadera Bay bij de duikschool. Daar scheen intussen de zon.
Gisteren in plaats van een Dive en Dine een Dive en Drive duik gemaakt. Zeer afgelegen strand bezocht na een rit van een half uur over het eiland en nog een 20 minuten via een Dirt road. En dat met een gewone Kia Rio. ( hij is nog heel)
Wel erg mooie duik. Terug bij de duikshop Pizza gegeven met 2 van de nederlandse IC –ers en daarna tot 1middernacht gefeest met Danny een jongeman die hier zijn Divemaster certificaat heeft gehaald.
Zoals jullie zien doen we het rustig aan. Nog een week te gaan. Volgende verslag zal ik wel in het vliegtuig naar huis schrijven

Ajooh Wijchert